Św. Hildegarda przyszła na świat w roku 1908. Była wieszczką, lekarką, pisarką, jak również kompozytorką. Charakteryzowała się niezwykłą wiarą w Boga, mówiła o niej w swoich kazaniach i pismach. Św. Hildegarda była w dodatku ekspertką nauk przyrodniczych. To jedna z bardziej interesujących kobiet żyjących w czasach średniowiecznych. Hildegarda jako trzyletnie dziecko miało swoje pierwsze wizje, o których nikomu nie opowiadała, gdyż była nieśmiała i nie była ich pewna. Kiedy miała osiem lat rodzice wywieźli ją do konwentu benedyktynek, pod opiekę siostry Jutty. Siostra Jutta nauczyła ją czytania, pisania, śpiewu, dokładnie wdrożyła w życie zakonne, jak także zapewniła znakomite wykształcenie. Jutta była jej przyjaciółką. Po śmierci przyjaciółki, dorosła już Hildegarda została wybrana na zwierzchniczkę klasztoru. Była bardzo inteligentna oraz mądra, dlatego zyskała niebagatelny rozgłos na całym świecie. Hildegarda rozmawiała z Bogiem. Na jednej z takich wizji, Bóg kazał jej spisywać wszystkie. Wówczas napisała dzieło Scivias. Dzieło to tworzyła aż 10 lat. Dzięki Świętej Hildegardzie do konwentu przyjeżdżało wiele pań, które chciały zostać siostrami zakonnymi. Z tego powodu otworzyła drugi klasztor w Eibingen. Było to w 1656 roku.
Hildegarda pisała pieśni oraz hymny. Hildegarda dużo podróżowała, nakłaniała do odmiany życia, proponowała reformy klasztorów, tępiła herezje, tępiła korupcję, przywoływała do sprawiedliwości oraz do umocnienia jedności Kościoła. Była zawsze chętnie wysłuchiwana, każdy poszukiwał w niej wspomożenia oraz jej zawierzał.
Hildegarda sławna była też ze zdolności uleczających. Przyjeżdżało do niej wiele ludzi szukających uzdrowienia zarazem zewnętrznego, a także duchowego. Bardzo doceniała ziołolecznictwo oraz medycynę naturalną. Uważała, iż to co najlepsze oraz najzdrowsze zawiera się w naturze, iż powinniśmy korzystać z niej jak najwięcej.
Ówcześnie niezwykle modna jest dieta św.
Zajrzyj tutaj, jeśli chcesz poznać więcej szczegółów o św. Hildegardzie z Bingen: Sunnita
Hildegardy, w której podstawowym komponentem jest orkisz. Wedle zakonnicy jest on skarbnicą siły, radości, minimalizuje wszelkie bóle, przywraca spokój, pobudza krew. Proponuje się zjadać go podczas każdego posiłku. Odżywianie oparte na orkiszu jest więc fundamentem leczenia rozmaitych dolegliwości jelit i żołądka, wszelakich niedyspozycji metabolicznych. Hildegarda zalecała ponadto wykorzystywanie w momencie gotowania specyficznych przypraw. Jedną z nich jest galgant.
